اسم الهى ذو الجلال و الإکرام
دو مرتبه در قرآن کریم و هر دو در سوره مبارکه الرحمن ذکر شده است. (آیه ٢٧ و آیه آخر)
ذوالجلال و الإکرام
به معناى داراى جلال و اهل گرامى داشتن مى باشد
و اشاره به این دارد که هر کس داراى جلال، شکوه، عظمت، بزرگى و سنگینى شخصیت (در مقابل جلف بودن)
بود
و همچنین او که
اکرام، بزرگى، بخشندگى
و احترام گذاشتن
و گرامى گرداندن جزئى از شخصیتش شد،
از خداى جلیل و مُکْرِم بهره اى دارد
و هر کس
جام جلال و اکرام به دست گرفت،
در مقام نوشاننده
یا آشامنده
خودآگاه یا ناخودآگاه
از چشمه ى جلال و اکرام
الله، جلّ جلالُه
نوشیده و نوشانده.
و السلام