تا به کی گوییم: جمعه ها بیا ؟
کاش من نیز چو او غیبت کبری بکنم
گر نشد غیبت صغری سهل است
آه شاید گنهم این باشد
که نموده است عزیزم غیبت
و کنون در حضرم
و امامم آقاست
و منم مأمومش
و نه من حق امام آوردم
آه از سجده ی مولای خودم جا ماندم
و نمازم نه جماعت مانده است
آه قائم شده ام
و جلوسش باقیست
سجده ام سخت شد و خسته شدم
و نشستم و نمودم همه دم مسخره شان
که جماعت کردند
که چرا از رهِ من جا ماندند